Historia Hakko Den Shin Ryu Ju Jutsu

Wstęp.

Szkoła Hakko-Ryu Ju Jutsu, choć została założona w 1941 r. dziedziczy historię i korzenie klasycznego bujutsu, aż z VIII wieku. Chociaż są odniesienia do technik sztuk walki, których rodowód sięga aż 23 r.p.n.e., pierwszy powszechnie uznany japoński system walki wręcz został rozwinięty przez księcia Teijuna Fujiwara i odziedziczony przez jego syna, Tsunemoto, któremu nadano imię Minamoto. Jego potomkowie, Seiwa Genji, zachowali te techniki aikijutsu jako tajemnicę rodową. Dzięki nim ród Minamoto urósł w siłę i stał się klanem najpotężniejszych wojowników w zaledwie cztery pokolenia. Jednym z najsłynniejszych Seiwa Genji był generał Yoshimitsu Shinra Saburo Minamoto. Przeprowadzał sekcje zwłok kryminalistów i ofiar bitew; dzięki wnioskom wynikającym ze swoich analiz ulepszył sztukę atemi (atakowanie witalnych punktów ciała ludzkiego) i kansetu (dźwignie na stawach). Mieszkał w domu Daito, z tego powodu wiele osób twierdzi, że stul aikijutsu stosowany przez klan Minamoto poznany został jako Daito-Ryu. Techniki były uczone w tajemnicy i tylko pośród najbliższej rodziny. Yoshimitsu Yoshikiyu zostawił je w spadku swojemu synowi, który ostatecznie osiadł na terenia zwanym Takeda. Klan rezydował na terenie Takeda w latach 1500 – 1800. Stąd też nazwa klanu – Takeda. W 1858 roku urodził się Sokaku Takeda Minamoto Masayoshi. Stał się Takedą, który wprowadził rodową tradycję w XX wiek. Do 1878 r. Sokaku zdobył licencję czterech szkół miecza i włóczni oraz stał się mistrzem 18 tradycyjnych szkół walki. W 1889 roku, w wieku 40-tu lat Sokaku przejął przywództwo w rodowej sztuce walki Daito-Ryu. W tym czasie podróżował przez Japonię nauczając Daito-Ryu intelektualną część kraju. Ostatecznie stał się najsłynniejszym instruktorem na północ od Tokio. W Japonii Daito-Ryu wciąż jest nauczane przez Kondo Katsuyuki, spadkobiercę syna Sokaku Takeda Tokimunego.

Soke Ryuho Okuyama.

Okuyama Yoshiharwa urodził się 21 lutego 1901 roku, w starej, samurajskiej rodzinie. Swoje życie poświęcił studiowaniu i ćwiczeniu różnych bujutsu-ryu oraz tradycyjnej medycynie orientalnej. W wieku 26 lat, po 3 latach spędzonych w Tokyo School of Govermment, Okuyama miał już nawiązane liczne polityczne i prestiżowe kontakty. To dzięki nim poznał Shihana Toshimi Matsuda, który w tym czasie nauczał Daito-Ryu Aiki Ju Jutsu. Matsuda, będący uczniem założyciela Daito-Ryu, uważał że Okuyama będzie wspaniałym uczniem.

Okuyama był również studentem tradycyjnej medycyny orientalnej. Jego podróże dostarczyły mu wiele okazji, dzięki którym mógł poznawać wielu wysoce wykwalifikowanym mistrzów, praktykujących medycynę orientalną. Jednym z nich był Ryuzan Hirayama. To od niego Okuyama nauczył się terapii Keiraku (medycyna wykorzystująca meridianów ciała), Shiatsu (nacisk palcami), Amma (masaż) i diety.

Okuyama miał również możliwość trenować inne sztuki walki niż Daito-Ryu. Trenował m.in.: Hasegamako-Ryu lai-jutsu, Shuriken-jutsu (rodzaje broni rzucanej), Jo-jutsu (długi kij), Kusarigama (łańcuch, sierp), Nito-Ryu Ken-jutsu (miecz), So-jutsu (włócznia), Kyu-jutsu (łucznictwo).

W 1936 roku Okuyama otrzymał licencję instruktora Daito-Ryu i zaczął treningi wyłącznie technik okuden (sekretnych) pod okiem samego mistrza Shihana Somi Takeda i asystował mu w zajęciach jego stowarzyszenia Aiki.

Kiedy Okuyama w 1938 roku zakończył praktykę u Takeda opublikował swoje dzieło „Daito Ryu Goshin Jutsu” („System samoobrony Daito”). Już jako attache marynarki wojennej zakłada swoje pierwsze dojo i nazywa je Nippon Shidokay Ryubukan. W roku 1939 Okuyama przyjechał do Tokio i w dzielnicy Kanda założył szkołę Dai Nihon Shidokay, co zapoczątkowało jego rozłam z główną szkołą Daito-Ryu. Okuyama po latach zgłębiania tajników sztuki walki staje się wielkim mistrzem, jak również powszechnie szanowanym autorytetem medycznym. Czując potrzebę wykorzystania tych umiejętności zakłada własna szkołę i formułuje swój własny odrębny styl.

Dnia 1 czerwca 1941 roku w świątyni Shinto w Tokio po ceremonii Kami (narodzin) ogłasza powstanie systemu. On sam przyjmuje imię Ryuho (grzbiet smoka), a system nazywa Hakko Ryu Ju Jutsu. W trakcie wojny nauczał swojej sztuki wielu liderów wojskowych i politycznych. Przedstawiany był w czasopismach, pojawiał się na antenie radia, prowadził wiele seminariów na terenie całej Japonii. Po przegranej wojnie jego życie staje się bardzo trudne, przeprowadza się do prefektury Saitama, zakłada tam Hombu Dojo i powoli odbudowuje swoje życie jako nauczyciela sztuki walki i uzdrowiciela.

Od tamtego czasu, aż do jego śmierci w 1987 r., Okuyama mocno powiększył liczbę zwolenników swojej szkoły. Ponad 700 000 ludzi trenowało Hakko Ryu w Hombu Dojo w Omiya, Japonii i międzynarodowych odgałęzieniach szkoły. Indywidualne metody nauczania studentów przez mistrza Okuyama, stosowane częściej, niż nauka w większych grupach stale zwiększały prestiż jego stylowi i pomagały budować jego reputację jako instruktora. Po śmierci mistrza w listopadzie 1987 roku na czele szkoły stanął – jak nakazuje tradycja – jego syn Nidai Soke Toshio Okuyama.

Hakko Den Shin Ryu Ju Jutsu.

W dniu 5 sierpnia 1997 roku powstało Hakko Den Shin Ryu, jako KoKoDo Renmei, składające się z Shihanów Hakko Ryu z całego świata. Ta Organizacja Shihanów wyznaczyła trzech ludzi na dyrektorów poszczególnych części świata : Dyrektor Azji – Soke Yasuhiro Jrie, Dyrektor Ameryki Północnej i Południowej – Soke Michael J. LaMonica oraz Dyrektor Europy – Soke Antonio Garcia.

Obecnie Organizacja Hakko Den Shin Ryu prowadzona jest przez dwóch Shihanów:

KoKoDo Renmei jest organizacją, która wskazuje drogę wszystkim ćwiczącym Ju Jutsu, którzy pragną przyłączyć się do organizacji.

Sensei Michael LaMonica i Sensei Antonio Garcia otrzymali pozwolenie na rozpoczęcie własnego stylu Ju Jutsu. W duchu współpracy i kooperacji obydwaj nazwali swoje style Hakko Denshin Ryu co oznacza „Serce ósmego koloru światła„.